Category: Links: Kea island issues causes and interests
Kea is the closest to mainland Athens Cycladic island. We fell in love with it in the late 70’s and since 1992 has become our second home. We care for Kea island and its people.
An important discovery came to light by a group of Greek amateur divers, that of a Junkers airplane, during an exploration mission from May 27th to June 2nd 2009 off the St. Niccolo Bay in Kea island, Cyclades, Greece.
This three engined Junkers 52 was a WW II German Luftwaffe transport aircraft, also affectionately known as “Tante Ju”, which has been resting intact since September 6th 1943 (i.e. for 66 year’s) at a depth of about -67 meters, in the clear blue Aegean waters.
Fore section of the Ju 52 fuselage, with the port side engine and propeller visible. (Copyright D. Galon and the Burdigala Project Team).
A Ju 52 fully restored preserved at the Brussels Air Museum in Belgium (ex OO-AGU). Copyright Radu Dobrescu - Ro Spotters.
The aircraft lays upright on sandy bottom with a south-west axis while the deepest point is at -68 meters; her condition is impeccable. There is no break at any point, nor missing of any part. She was powered by three BMW Type 132 (nine cylindered) engines of 660 HP each, propelling the 1930’s designed aeroplane to a maximum (quite slow) speed of 160 knots/290 kilometers per hour. Her autonomy was about 650 miles/1,200 km and could climb to a maximum flight altitude of about 20,600 Feet/6,300 meters. Her nasal (centrally positioned) engine is tilting downwards toward the seabed but still remains attached to the fuselage.
The nasal BMW "Type 132" 9-cylinder engine tilts downwards toward the sea bed. The pilot's cockpit is frequented by an assortment of fish. (Copyright D. Galon and the Burdigala Project Team).
This version of Ju 52 (possibly a 3m/g7e model) with Werk Nr. 6590 belonging to S 1/TG 4, (Squadron 1/Transport Group 4, based in Kalamaki, i.e. the old Hellenikon airfield later Athens airport) was armored, carrying an MG 15, 7,92 mm caliber machine gun positioned at the upper part of the fuselage where also there is a big size cargo hatch opening, its lid fallen by the port side to the bottom. Probably the passengers escaped through this hatch after ditching the airplane into the sea, due to fuel starvation problems, as reported by a rescuing Dornier Do-24.
The MG-15 machine gun at the aft section of the fuselage, seated on a gyroscopic base; the small gunner's windscreen is also evident. (Copyright D. Galon and the Burdigala Project Team).
The MG 15, a 7.92 mm machine gun, was the main weapon of the Junkers 52 of Kea (B-Stand). (KFB Collection).
In the cockpit, the starboard side steering column is visible between the pilot seat and flight instrument panel. (Copyright D. Galon and the Burdigala Project Team).
View of the main cabin area of the aircraft. The cockpit entrance is visible and by its side the seat of the radio operator station. (Copyright D. Galon and the Burdigala Project Team).
Junkers Ju52-3m/g7e with roof cargo door & cannon. Looks same as the Kea Ju 52. (Source: http://www.junkers.de.vu).
The instrument panel of the cockpit. (Copyright D. Galon and the Burdigala Project Team).
A restored cockpit of Ju-52. Image copyright by Andreas Mueller - Spotterteam Graz.
It is interesting to note that in February 2009 the 150 years anniversary from the birth of Prof. Hugo Junkers, was celebrated. He was designer, inventor and founder of the Junkers Flugzeug-und Motorenwerke, AG, which was a major Germanaircraft manufacturer. The company produced some of the world’s most innovative and best-known airplanes over the course of its fifty-plus year history in Dessau, Germany. It was founded there in 1895 by Hugo Junkers, initially manufacturing boilers and radiators. After World War I the company switched to manufacturing airplanes. During World War II the company produced some of the most successful Luftwaffe planes, as well as piston and jet aircraft engines, albeit in the absence of its founder, who by then had been removed by the Nazis.
A sixtieth birthday is certainly a milestone event. For an individual it means to grow forever distant from the “Sweet Sixteen” memory tag and to enter gracefully into the “Sweet Sixty” era! For this special event the younger generation was instrumental in organizing the birthday party cum Beauty Contest titled “Miss KAT ’08”, short for Katevati, the area in Kea where a group of friends maintain their summer homes.
Our neighbors and friends had a lovely idea to add flavor and fun to the party. Thus, to do a beauty contest (for both women and men) was selected from the previous morning brainstorming session. The Beauty Queen’s Crown had to be conceived and to be fabricated as well as the winner’s ribbon which the Judging committee would award to the elected “Miss Katevati” winner.
The “Judges Committee” inspect the winner’s ribbon
The “Miss KAT Crown” had to be fabricated from limited resources, together with the contestant heart shaped tags, also properly decorated and numbered from 1 to 18. These tags would be then fastened with a clothes line pin on the contestant dresses.
Finally the “winner’s ribbon” was made from a narrow strip of white bed sheet with appropriate logo’s painted on.
The contest rules were simple. Only 18 entrants were allowed (on first come-first served basis), each voluntary contestant picked his/her numbered tag from a wicker basket and attached the number via clothes pin onto the garment. The Judging committee would be also voluntary. The contestants would parade around the swimming pool while camera flashlights snapped and the Judges took notes!
Byron tests the “Miss KAT” crown for form and fit…
The “Miss KAT Crown” was made from an aluminum cooking tray, its bottom surface slashed carefully in smaller triangular sections which were then raised upwards to form the crown leaves. The flexible, light material would ingeniously bend easily to fit varying head sizes! In a pre-event moment, Byron tested the crown for form and fit 🙂
So, by 10:00 the guests had arrived, the food and drinks flowed merrily accompanied by the appropriate music play lists. These were managed and orchestrated by Thanasi and Alexander from a Mac hooked via Airport to an old times amp and a set of outdoor speakers. Not the perfect sound system, lacking the power of full blown wattage, but everyone was in good spirits, while the night seemed to be young and certainly ready to roll!
Our wonderful hosts Pascal and Thanasi dancing away and opening-up the KEFI (good times).
By 11:30 it was declared: “It’s Show Time Folks!”
The music volume went up and the local beauties of either sex started their serenading and parading:
Alexander # 16 and his lemon boobs ‘sans bra’ was a star entry!
Michelle # 18 enjoyed a break from the Nordics and tasted partying in the Med!
Spilios # 15 is rocking and shaking away, contesting with manly grace and pace…
Ivi # 11 posing for the Judges!
Emilie’s # 9 hair is wind blown as she pirouetes for the Judges
Maria # 3 flabergasts the Judges: she wins hands down and is happily crowned as 'Miss KAT 08!" Congratulations!
Φίλοι του νησιού, κάτοικοι, οικιστές και επισκέπτες.
Ανοίγουμε ένα μεγάλο θέμα, αυτό της συντήρησης και διάσωσης του Πύργου της Αγίας Μαρίνας,
που πραγματικά αξίζει τον κόπο να αναδειχθεί και να τύχει της ενεργής
συνδρομής από πολλές πλευρές. Από εμάς τους ιδιώτες, από φορείς
κυβερνητικούς ή μη, ντόπιους ή ξένους κ.ο.κ. Η δική σας φωνή θα είναι
σημαντική στο μακρόχρονο ξετύλιγμα αυτής της προσπάθειας και του
μεγάλου έργου που απαιτείται για την συντήρηση και τελικά διάσωση του
μοναδικού αυτού μνημείου που έχουμε την τύχη αλλά και την μεγάλη ευθύνη του να βρίσκεται στο νησί μας!
Από την γκραβούρα του Dosso του 18ου αιώνα διαπιστώνει κανείς πώς ήταν ο Πύργος της Αγίας Μαρίνας πριν εγκαταλειφθεί η χρήση του σαν μοναστήρι και καταρρεύσει... Πάντως εσφαλμένα αναφέρεται ο Πύργος ως Φράγκικος ενώ γνωρίζουμε ότι χτίστηκε πριν την Ελληνιστική περίοδο, περί το 400 π.Χ. (Συλλογή Β. Ε. Ρηγινού).
Και σε σύγκριση μία γκραβούρα ακόμη, προγενέστερης εποχής,
Χαρακτικό του Άγγλου Αρχιτέκτονα-Αρχαιολόγου-Εξερευνητή Charles Robert Cockerell που μας θυμίζει πόσο όμορφο ήταν το μνημείο του Πύργου το 1826! By courtesy of Dr. Jack L. Davis, ASCSA.
Θέλουμε να ξεκινήσουμε τη νέα χρονιά του 2009 με ένα δυνατό σύνθημα και με ένα καλό σκοπό για το νησί.
Φτιάξαμε τη σχετική αφίσα που παρουσιάζεται εδώ, για όλους τους φίλους της Κέας, κάτι σαν ένα μικρό δωράκι για το 2009
Αξίζει τον κόπο να το διαδώσουμε, να το φωνάξουμε, να το πιστέψουμε!
Μετά από τα δημοσιεύματα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (φύλλο 3-12-08, σελ. 17), την εξασφάλιση νέας χορηγίας, την ενεργή καμπάνια για την προσέλκυση και άλλων χορηγών, την ένθερμη υποστήριξη του Δήμου Κέας, η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος & Πολιτισμού, διοργανώνει μία πολύ σημαντική εκδήλωση/παρουσίαση για το άλλο μνημείο της Κέας, δηλ. της Αγίας Ειρήνης, στην Αθήνα, στην έδρα της ΕΛΛΕΤ, οδός Τριπόδων στην Πλάκα, με ομιλητή το Διευθυντή της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Ελλάδα κ. Davis, την Δευτέρα 16-2-09.
Θα ακολουθήσει πρόσθετη ενημέρωση μόλις ολοκληρωθεί το πρόγραμμα.
Σκοπός της εκδήλωσης να συγκεντρωθούν χρήματα.
Συνεπώς κηρύσσουμε τη νέα χρονιά για την Κέα και ευρύτερα ως:
2009: Έτος διάσωσης αρχαίου πύργου Αγίας Μαρίνας Κέας!
Ερχόμενοι στο “σήμερα” διαπιστώνουμε την τραυματική και απαράδεκτα εγκαταλελειμμένη κατάσταση του μνημείου στον 21ο αιώνα.
Λόγω των καταρρεύσεων μεγάλων λίθινων όγκων, ο χώρος φυλάσσεται (για αυτό παρέμεινε κλειστό το Αρχαιολογικό Μουσείο Κέας-λόγο έλλειψης προσωπικού!).
Ο Πύργος της Αγίας Μαρίνας κινδυνεύει
Περιληπτικά να αναφερθεί ότι ο αμυντικός αυτός πύργος χρονολογείται από
το 700 π.Χ. (δηλ. πριν τον Παρθενώνα…). Θεωρείται μοναδικό κτίσμα στο
Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου τόσο για το μεγάλο του
ύψος (τέσσερα επίπεδα με εσωτερική σκάλα) που έφτανε τα 19.5 μέτρα αλλά
και για τον αξιοθαύμαστο τρόπο της κατασκευής του, το μεγάλο μέγεθος
των λίθων που χρησιμοποιήθηκαν σε συνάρτηση πάντα με τα μέσα που
υπήρχαν εκείνη την εποχή
Η υπέροχη εσωτερική κλίμακα με 'εμφυτευμένα' μεγάλα σκαλοπάτια που οδηγούσαν μέχρι τον 4ο όροφο του μοναδικού αυτού κτίσματος του 500 π.Χ.!
Υπέροχη 'κάσα' παραθύρου με χρήση μαρμάρινων στοιχείων ενδεχομένως από ακόμα παλαιότερο ναό που ίσως προϋπήρχε του Πύργου.
Σε επόμενα άρθρα θα παραθέσουμε αρκετές ιστορικές και άλλες
λεπτομέρειες που έχουν μέχρι τώρα συλλεχτεί. Φυσικά θα ήταν μεγάλη χαρά
και λίαν χρήσιμο να προστεθούν και άλλα στοιχεία ή ντοκουμέντα, απόψεις
ή προσφορές/προτάσεις και από άλλους μέσα από τις σελίδες του Φόρουμ.
Σε αυτό το σύντομο εισαγωγικό σημείωμα θα περιγράψουμε με λίγα λόγια το
Όραμα λίγων ανθρώπων που αγαπάνε το νησί και βάζουνε “πλάτη” για το ‘Έργο Διάσωσης του Πύργου της Αγίας Μαρίνας”.
Ελπίδα μας οι λίγοι να γίνουν περισσότεροι και γιατί όχι…ακόμα περισσότεροι.
Η ιδέα ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2007 σε μια κουβέντα στην παραλία.
Τρέξανε κάποια πράγματα, γίνανε συζητήσεις και σήμερα αρχίζει το θέμα
να παίρνει μια θετικότερη και ελπιδοφόρα τροπή. Την ιδέα αγκάλιασε
αμέσως τόσο ο Δήμος Κέας αλλά και η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, η οποία σημειωτέον έχει ιδρύσει Τοπική Επιτροπή Κέας (περισσότερα για αυτό σε άλλο post).
Η ευθύνη του μνημείου ανήκει στη Α! Εφορεία Προϊστορικών & Κλασικών Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Το ύψος της διατηρούμενης σε καλή κατάσταση βόρειας πλευράς του Πύργου ανέρχεται στα 19 περίπου μέτρα.
Επειδή δυστυχώς ζούμε στην Ελλάδα, όπου πολλά αυτονόητα πράγματα και
θέματα μένουνε στα χρονοντούλαπα, όπου ένα βραδυκίνητο και σε συνεχή κρίση
Υπουργείο Πολιτισμού κωφεύει σε μελέτες και υπηρεσιακά σημειώματα, σε
αιτήματα του Δήμου με εκατοντάδες υπογραφές πολιτών του νησιού, όπου το
Αρχαιολογικό Μουσείο Κέας, ναι αυτό το διαμάντι μας, παραμένει επί μήνες κλειστό ΓΙΑΤΙ η μοναδική φύλακας έχει αποσπαστεί (όπως αναφέρει πινακίδα στην είσοδο του μουσείου της Χώρας) προκειμένου να φυλάει την Αγία Μαρίνα μη τυχόν και πέσει καμιά πέτρα σε κανένα άνθρωπο και ξεσπάσει νέο σκάνδαλο!
Συνεπώς η μόνη ελπίδα και μονοπάτι για την διάσωση του μνημείου εναπόκειται σε ένα συνδυασμό ενεργητικής ιδιωτικής πρωτοβουλίας, συντονισμένες συνεργασίες με φορείς και τη σταθερή συμμετοχή χορηγών αλλά και της τοπικής κοινωνίας (με μικρές έστω οικονομικές ενισχύσεις), για να εξευρεθούν οι απαραίτητοι πόροι. Για το λόγο αυτό, με τη βοήθεια της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος & Πολιτισμού εκδόθηκε ένα καλαίσθητο φυλλάδιο που βοηθά στην διάδοση του σκοπού και την ενίσχυση της οικονομικής καμπάνιας.
Το εξώφυλλο & οπισθόφυλλο του φυλλαδίου Αγ. Μαρίνας
Οι δύο εσωτερικές σελίδες του φυλλαδίου για την Αγ. Μαρίνα
Και ένα βιντεάκι, αρχές Ιουνίου 2009…
Τι λέτε αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε ενώνοντας δυνάμεις προκειμένου αυτό το Όραμα να το δούμε σιγά-σιγά να πραγματοποιείται
This three engined 
The Byron E. Riginos Blog 
