Category Archives: Social issues & concerns

The Story of my role in the Greek Barcode and AIDC technologies

Όλα ξεκίνησαν από ένα άρθρο στο Fortune Magazine την άνοιξη του 1984…

Όταν διάβασα το άρθρο εκείνη την άνοιξη του 1984 [πριν λίγα χρόνια έκανε την εμφάνιση του ο IBM PC], ένα μηχάνημα προσωπικού ηλεκτρονικού υπολογιστή από την κραταιά τότε International Business Machines, γεγονός που θα έφερνε μια τρομερή επανάσταση στον τρόπο που ζούμε [είχε προηγηθεί ο χαρισματικός Steve Jobs από το 1977] σήμερα η πλουσιότερη σε cash Reserves Apple Computers, ενώ με το δέσιμο του στο άρμα του IBM PC, αρχικά με με το λειτουργικό σύστημα MS-DOS και αργότερα με τα περίφημα Windows, ο Bill Gates και οι συνεργάτες του, μεσουρανούσαν στο Στερέωμα των εταιρειών κολοσσών στον χώρο της πληροφορικής για αρκετές δεκαετίες. Έτσι λοιπόν ενθουσιάστηκα [στα 34 μου χρόνια έψαχνα εναγωνίως διέξοδο απο τις φθίνουσες αντιπροσωπείες του γραφείου ‘ΑΛΚΥΩΝ-Δ.Κ. Γαλιατσάτος Ε.Π.Ε.’], και με την παρότρυνση τόσο του πατέρα Μίμη-DKG όσο και του παιδικού μου φίλου από το Δημοτικό στα Ανάβρυτα, Κυριάκου-KDG, με τον οποίο είχα συμφωνήσει την εισχώρηση κατά το 1/3 στην Ε.Π.Ε. , ξεκίνησα το ψάξιμο…

A Better said than Done proposition ✅ Γιατί; Είμασταν στην προ του Φαξ εποχή, χρησιμοποιούσαμε το TELEX, ενώ προκειμένου να βρεθεί ο πολυπόθητος νέος Οίκος για συνεργασία, ένας ήταν ο δρόμος: Καβάλα την μηχανή μου BSA Thunderbolt και επίσκεψη στο Commercial Section, USA Embassy, όπου ξεφυλλίζοντας τα περίφημα TomCats κοινώς κάτι τεράστια σε πάχος Thomas-Catalogs, μετά από 2-3 ημερών εργασία, έφευγες με ονόματα, διευθύνσεις και Telex No., σε χειρόγραφα με δικά σου αστεράκια και υπογραμμίσεις. Έτσι βρήκα την Computer Identics, Silicon Valley, California, (τώρα με έδρα το Canton, Mass). Για καλή μας τύχη ο Vice President, ήταν ο Ελληνοαμερικανός Victor Kapsampelis 🤣. Αφού πιάσαμε επαφή μαζί του, παραγγείλαμε τα πρώτα Demo Units. Αφού ήρθαν στην Ελλάδα ένα μήνα μετά, υπέστησαν το τσεκούρωμα των Ελληνικών Τελωνείων. Another Mission Impossible μας είχε προκύψει. Έπρεπε Per terra e per mare να βρούμε Οίκο από την Ευρώπη.

Διαβάζοντας ένα Ευρωπαϊκό περιοδικό το Industrial Review, έπεσα πάνω σε μια αγγελία απο τη Γερμανία που διαφημιζε τα Optic Electronics, photocells & Barcodes! Το όνομα της: DATALOGIC GmbH. Βούρ κατά πάνω της…Μετά από δυο εβδομάδες λαμβάνουμε επιστολή απο την Ιταλική μητρική DATALOGIC S.p.A. The Rest is History 👍👌.

Ας κάνουμε μια προσθήκη από την Wikipedia, περί των Barcodes:

The first scan of a barcode in a retail store took place on June 26, 1974. A pack of chewing gum was scanned in a store in Troy, Ohio with a “Magellan Model-A”: the world’s first fixed retail scanner was signed by Datalogic. Today, only two copies of the original scanner are still known to exist: one kept at the Smithsonian Museum in Washington D.C. and the other is currently exhibited in the museum at the entrance to one of the Datalogic business locations in Eugene, Oregon.^{In 1984 a Datalogic barcode reader was used at an airport in Milan Linate to sort baggage, the first use of a barcode reader for this purpose}^{The first RFID application in the world with use in a post office dates back to 1999, while in 2000 the Shopevolution™ middleware was born, the first self-shopping solution involving the use of a small handheld computer with integrated barcode reader.}^{On June 8, 2009, Romano Volta receives the “Premio Imprese per l’Innovazione” (Business Prize for Innovation) from the President of Italy, Giorgio Napolitano for the company’s growth both in Italy and globally resulting from investing in innovative technologies and method}^s.

Μετά από την Wiki παρένθεση συνεχίζουμε την αφήγηση :

Ξεκινάμε άμεσα με την Datalogic. παραγγέλνουμε τα πρώτα decoders with pen readers, τα οποία έρχονται γρήγορα και στη μισή τιμή από τα Made in USA.

Σύντομα μας επισκέπτεται ο Τεχνικός εκπρόσωπος από τη Bologna, o εξαιρετικός συνεργάτης μας όλα τα χρόνια, νυν Vice-présidente, Dottore Guglielmo Piazzi. Ήταν η πρώιμη εποχή των συνδέσεων μέσω της σειριακής θύρας RS-232C.

Wow 😮 τι ιστορία και αυτή. Εμείς είχαμε μόνο ένα Apple IIe με 2 Χ floppy discs και ένα εξωτερικό hard-disc των εκπληκτικών 10 Megabytes 🤩 Από εκείνη την πρώτη εποχή αντιλήφθηκα 2-3 πράγματα για τη νεα business που επρόκειτο να μπούμε δυναμικά…

Ότι χρειαζόμασταν ένα βαθύ γνώστη της δουλειάς με εξειδίκευση στις επικοινωνίες μεταξύ συστημάτων, το λεγόμενο I/O [Input/Output]
Ότι πολλές φορές η όλη επιτυχία επικοινωνίας του σειριακού Decoder DP-100 with Pen Reader P30, κρεμόταν από μια τρίχα (συνδεσμολογία του αντεστραμμένου καλωδίου RS-232C)
Ότι απαιτείτο ειδικό software driver (ρουφήχτρα) το οποίο θα αναλάμβανε τον ρόλο διαχείρισης των data stream από τον αποκωδικοποιητή προς την εκάστοτε σειριακή θύρα.

Ότι αντίστοιχα απαιτείτο ειδικό software driver το οποίο θα οδηγούσε τους Dot Matrix εκτυπωτές της εποχής για να εκτυπώνουν «χράπα-χρούπα» τα άθλια Barcodes συνήθως σε αυτοκόλλητες ετικέτες. Αγωνία αν θα διαβάζονταν από τα πενάκια μας.

Περί του European Article Numbering- EAN και του https://en.wikipedia.org/wiki/GS1?wprov=sfti1

GS-1 το Barcode που κατέκτησε τα σημεία πωλήσεων [Points Of Sales-POS] διεθνώς !

Ότι αντίστοιχα του European Article Numbering- EAN και του https://en.wikipedia.org/wiki/GS1?

Με αυτά και μ’ αυτά, βρήκαμε ένα Guru, άρτι αφιχθέντα από την Αγγλία με Ph.D. σε Cybernetics, τον μεγάλο μπλα-μπλαδόρο και πολυτάλαντο Γιάννη Γ. Κοζάτσα-JGK. [Ένας ακόμα Κεφαλλονίτης στο γραφειο]…Γεγονός που επιβεβαιώθηκε από το τραγουδάκι «Ότι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο» 😭

files.wordpress.com/2021/12/img_1328.jpg

Byron’s vows for 2022: an account worth publishing.

1 Reply

The report from a fortune teller or e-astrology website below, reveals some truths about me.

It so happens that my Parkinson’s Disease is deteriorating rapidly, with much frequent falls due to increasing instability, to the tune of one or more per day. Hence my well-being becomes an easy to understand statistic. I.e. one of these days I’m going to get hurt, either to the magnitude of becoming hospitalized from a broken hip bone, or worse to hurt my head so much or strongly, that I may become a vegetable or at the worst case scénario, to depart from this vain world of #pandemic or #covid19.

Let’s get to the point …

The first vow or resolution which I made for 2022, involved the desire to support in any way possible, a non-profit.org for fund raising and other involvements having to do with Parkinson’s Disease. In case that it would combine one of my favorite hobby, ie. #ClassicCarEvents, such would be quite rewarding to me🙏

It all started by browsing on the #Vimeo application, when I discovered the AlexDavidies of DF Media episodes #conversationsforacause. Inspired by these videos I made a Showcase with several of Alex’s videos; it is there that I discovered the www.drivetowardacure.org web.

One of the DRIVE-IN CHATS, with David McGirr

The Drive Toward a Cure video presentation

Continue reading →

21/4/1967-21/4/2017: 50 χρόνια από τη Χούντα

2 Replies

Με αφορμή το ορόσημο των 50 ετών από το ξημέρωμα της Παρασκευής 21ης Απριλίου , γράφω κάποιες αναμνήσεις μου και του αδελφού μου Νίκου από εκείνη την ημέρα. Εγώ ήμουν 17 ετών και ο Νίκος 18. Φοιτούσαμε στο σχολείο του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου – “Ελληνικό Εκπαιδευτήριο” στο Π. Ψυχικό, κάθε πρωί ξεκινούσαμε από το διαμέρισμα μας

Το ραδιφωνάκι Clock-Radio της General Electric που μας κράταγε συντροφιά βράδι-πρωί και ενδιαμέσως 🙂

της οδού Σουηδίας 66, πλαγιοαπέναντι από τη Γεννάδιο Βιβλιοθήκη και την Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή όπως και μισό τετράγωνο από το πολιτικό γραφείο του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου. Περπατούσαμε τα λίγα τετράγωνα μέχρι τη γωνία της Πατριάρχου Ιωακείμ και Μαρασλή στο Κολωνάκι όπου έκανε στάση το πούλμαν του σχολείου μας. Ο πατέρας μας που ήταν ο Αντιπρόσωπος με τον αδελφό του Γιώργο της Αμερικανικής General Electric, μας είχε κάνει δώρο ένα από τα τεχνολογικά προηγμένα για την εποχή ραδιόφωνα με ενσωματωμένο ρολόϊ-ξυπνητήρι. Έτσι κοιμόμασταν με μουσική [έκλεινε μόνο του μέχρι τα 60 λεπτά] και μας ξυπνούσε με μουσική στις 07:00. Συνήθως η βελόνα ήταν συντονισμένη στον “Αμερικάνικο” σταθμό της βάσης του Ελληνικού και θυμάμαι την βραδινή εκπομπή του Wolfman Jack!

Εκείνο το πρωινό της 21ης φαίνεται ότι κατά παρέκκλιση η βελόνα ήταν συντονισμένη στο 1ο Πρόγραμμα, έτσι ξυπνήσαμε με εμβατήρια και τη γνωστή μάλλον αντιπαθητική φωνή του παρουσιαστή πού κάθε τόσο ανακοίνωνε ΄ότι λόγω της έκρυθμου καταστάσεως από του μεσονυκτίου ο Στρατός ανέλαβεν την διακυβέρνησιν της χώρας’ και τα λοιπά περί στρατιωτικού πραξικοπήματος, οι πολίτες να παραμείνουν στα σπίτια τους και ότι τα σχολεία θα παρέμεναν κλειστά! Γιούπι, επίσημο σκασιαρχείο. 🙂 Μετά το σύντομο πρωϊνό, ξεχυθήκαμε στους δρόμους. Πρώτος σταθμός η οδός Ξενοκράτους 15 για να συναντήσουμε τον συμμαθητή του Νίκου, τον Αντώνη Σαμαρά που έμενε στην ίδια πολυκατοικία με τον μέχρι τα χαράματα Πρωθυπουργό Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Πρώτο σοκ, μαθαίνουμε οτι στρατιώτες σπάσανε την πόρτα του και τον συνέλαβαν, μάλιστα ανεβήκαμε μέχρι τον 4ο όροφο και είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια τη παραβιασμένη από τους υποκόπανους πόρτα… 😦

Continue reading →

“Hope Spots”

Σκέπτομαι σχετικά με την ιδέα των «Σημείων Ελπίδας» ή πιο παγκοσμιοποιημένα προτιμώ τον διεθνή και ευρύτερα κατανοητό όρο “Hope Spots“.

“Hope Spots“: γιατί πρέπει να εμπνεύσουμε τους ανθρώπους (και τους εαυτούς μας), να τους εκπαιδεύσουμε με ειλικρίνεια και να τους εμφυσήσουμε την ελπίδα για το αύριο.

"HOPE SPOTS" μπορούμε να δημιουργήσουμε οπουδήποτε!

Εξειδικεύοντας την αρχική έννοια της ιδέας σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές και στα κατά περίπτωση θέματα τα οποία μπορεί να είναι είτε απλά ή πιο σύνθετα, αλλά σε κάθε περίπτωση, να έχουν ως σκοπό την παροχή εφαρμόσιμων και πρακτικών λύσεων για κάθε ειδικό θέμα ή περίσταση. Αυτή η διαδικασία θα δημιουργήσει από ένα μοναδικό “Hope Spot“.

Πολλά “Hope Spots“ μπορούν να συναρμολογήσουν συστάδες (κατά την έννοια των αιολικών πάρκων) ή ένα κίνημα ή ακόμα και μια χιονοστιβάδα. Ειδικά σε δύσκολες περιόδους, όπως οι πρωτοφανείς ημέρες επιδημικών και αλλεπάλληλων κρίσεων που βιώνουμε σε παγκόσμια κλίμακα. Τώρα είναι η στιγμή όπου οι προκλήσεις είναι πολλές, διακλαδικές και επαγωγικά επιδεινούμενες. Όταν οι δράσεις και αντιδράσεις είναι δύσκολο να αρθρωθούν κάτω από τις σημερινές ιδιαίτερα πιεστικές συνθήκες, το αίσθημα της απελπισίας και του μηδενισμού μπορεί εύκολα να κυριεύσει τον άνθρωπο και ιδιαιτέρα τους νέους. Οι εκφάνσεις βίας των ημερών μας απλά το επιβεβαιώνουν. 😦

• Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι τα “Hope Spots“ αποτελούν μια καλή ιδέα;

• Μπορούμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σχετικά με τις δυνατότητες μας για τη δημιουργία ενός ή περισσοτέρων “Hope Spots“ στο άμεσο μας περιβάλλον;

• Ξεκινώντας με απλά θέματα και προχωρώντας σταδιακά σε πιο πολύπλοκα;

• Μιλώντας για αυτή την ιδέα των “Hope Spots“ με φίλους, συναδέλφους και την οικογένειά μας, έτσι ώστε όλο και περισσότεροι να εξοικειωθούν με την έννοια αυτή;

• Ακούγοντας τα σχόλια τους και τις νέες ιδέες που θα αναγεννούν και τροφοδοτούν τη δημιουργία ακόμη περισσότερων αριθμητικά “Hope Spots“;

Λοιπόν, τι λέτε φίλοι μου;

I am pondering on the idea of “Hope Spots”.

“Hope Spots”: because we need to inspire people (and ourselves), educate them with candor and foster hope for tomorrow.

Narrowing this initial notion of an idea down to specific geographies and topics which may be either simple or complex, BUT in any case aiming to provide a most applicable and practical resolution per each specific issue or circumstance. This process and approach will create a unique “Hope Spot”.

Many “Hope Spots” may assemble a bundle (a similar notion to wind farms) or a movement, hopefully even an avalanche of same; especially so at troubled times as these unprecedented days of multiple and epidemic crises which we experience on world-wide scale. Now is a time when challenges are many, interdisciplinary, interlinked and compounded. When actions and reactions are difficult to articulate and while under such stressing circumstances, a sense of desperation and nihilism can easily set in and overwhelm individuals. The recent eruption of violence in big cities is just a sorry proof of that. 😦

May we agree that “Hope Spots” is a good notion?
May we start thinking about examining possibilities of creating one or more “Hope Spot” in our immediate surrounding?
Starting with simple issues and progressing gradually to more complex ones?
Talking about this idea of “Hope Spots” with friends, colleagues and family, so that they become familiar with the notion?
Listening to their reaction and fresh ideas which will regenerate and fuel the creation of even more “Hope Spots”?

Ένα νεαρό σχολιόπαιδο από την Ινδία ποζάρει. Είναι γλυκούλης με τη μπλε στολή του δημοτικού, τη γραβάτα και τη σάκα στη πλάτη. Όμως αναλογίζομαι ποιες άραγε να είναι ελπίδες του για το μέλλον; Τι θα αφήσουμε εμείς “κατά τη βάρδια” τούτης της ζωής μας στις νέες γενιές της Ελλάδας και πολλών άλλων χωρών;

A young school boy from India is posing. He is so cute in his blue elementary school uniform, tie and school bag on his back. What will his hopes be for the future? In any case, what are we going to leave “during our shift” of a lifetime to the younger generations of Greece and of many other places?

So, what do you say my friends?

"HOPΕ SPOTS" can be everywhere!